Ανοιχτά όλο το 24ωρο
Posted on 14.11.10 by Chaosophe®
-Ένα σάντουιτς παρακαλώ, με ζαμπόν, τυρί, ντομάτα και λίγη μαγιονέζα. Ζωή είναι η κίνηση να μεταφέρεις τον εαυτό σου από το άδειο στο κενό/ η κοπέλα πίσω από τον πάγκο δεν ξέρω αν το γνωρίζει μα το ξενύχτι που κρέμεται από τα μάτια της σαν ώριμος καρπός μου γνέφει πως ναι. Κάθομαι και πίνω καφέ περιμένοντας να μου περάσει το μεθύσι ή να μου περάσω εγώ που νιώθω μεθυσμένος. Το ξέρω αυτό το κορίτσι, όλοι το ξέρουν, σιωπηλό με μάτια να κοιτάζουν πουθενά και τα μαλλιά της περασμένα μέσα από καπέλο- με την επωνυμία ενός ηλίθιου που πιστεύει πως θα αφήσει το στίγμα του στον κόσμο- δουλεύει με ακρίβεια και ονειρεύεται την ελπίδα πως θα ρθει η μέρα που δεν θα χρειάζεται να χτίζει την ζωή της με αφράτα ψωμάκια και κατεψυγμένα υλικά/ To αγαπώ αυτό το κορίτσι και κάθε κορίτσι που είναι κουρασμένο από την συνήθεια της δουλειάς της, από την συνήθεια της ελπίδας, το αγαπώ και ας ξέρω πως όταν το κοιτώ η αδιακρισία της ψχ μου το προσβάλλει. -Ένα σάντουιτς παρακαλώ, με καριέρα, έρωτα, γάμο, παιδιά και λίγη αισιοδοξία. Ζωή είναι η πρόσθεση υλικών σε κάτι που πάντα θα μας λείπει/
