Cassiopeia Rising/Infrared Echoes star 4: Supernova Sadness
Posted on 29.8.10 by Chaosophe®
Εχτές, προχτές και όλο το παρελθόν με εμποδίζω να γίνω όσα είμαι μα σου έφτιαξα ένα σωρό ποιήματα που δεν καταλαβαίνεις αλλά δεν με πειράζει γιατί καταλαβαίνω είναι πάντα πόνος αλλά εσύ μάλλον δεν θες να νιώθεις γιατί νιώθω σημαίνει πάντα είμαι τώρα εδώ και συ έμαθες να είσαι πάντα κάπου αλλού στο μέλλον μα όλοι έτσι κάνουν και αφού το κάνουν όλοι είναι εντάξει αλλά δεν είναι εντάξει που γράφω χωρίς κόμμα μα εγώ έχω μάθει να τα κάνω όλα με μια ανάσα και συ πρέπει να μάθεις να συγχωρείς όσους υποφέρουν από τον εαυτό τους αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς πως η κλωνοποίηση δεν έχει καθόλου ποίηση μέσα της γιαυτό και όλοι είναι ομοιόμορφα ντυμένοι τους ιδανικούς τους εαυτούς και συ αν θέλεις να μην ξεχωρίσεις πρέπει να βάλεις τόνους κόκκινο στα χείλη για να μοιάζεις στον έρωτα και άλλο τόσο μαύρη σκιά στα μάτια για να μην βλέπεις το σκοτάδι τους που είναι όλο μάσκες δίχως πρόσωπα μα και αυτό είναι εντάξει γιατί κανείς ποτέ δεν ποινικοποίησε την υποκρισια και εγώ είμαι είκοσι τετράωρα θυμωμένος μαζί σου αλλά το ανέχομαι γιατί επιτέλους μοιάζουμε σε κάτι και αυτό δεν μπορείς να μου το αρνηθείς γιατί οι άνθρωποι που τσαμπουκαλεύονται είναι οι πιο φοβισμένοι, οι πιο γαμημένοι και δεν υπάρχουν προφυλακτικά για όσα νιώθουν αλλά τελικά όλους μας βρίσκει ο,τι αποφεύγουμε και τότε αρρωσταίνουμε σαράντα βαθμούς ανθρωπότητα και θέλουμε παρηγοριά που δεν μας την δίνει κανείς μα εγώ δεν ξέρω τίποτα για σένα και φοβάμαι πως χτύπησες πάλι και σε παρακαλώ σπάσε μου τα μολύβια γιατί δεν μπορώ να πάψω να γράφω και έλα όποτε θες να με ξεγελάσεις γιατί εσύ μου έμαθες πως όλα είναι μόνο λόγια που ανταλλάσσουμε για να υποκριθούμε λίγο πως είμαστε μάγοι.
