2000 παρσέκ μακριά από την καύλα σου
Posted on 12.4.10 by ₳ȶǻӿɨḁ™ ©ɧǡѻ Ⱦɛ SɧɛɛP
Αν η γη γυρίζει όπως ενας δερβίσης, σίγουρα φταίει το γεγονός οτι έχουμε πέντε δάχτυλα και μόνο πέντε ηπείρους για να περπατήσουμε. Απο την άλλη θα μου πεις και με το δίκιο σου, πως με το κραγιόν που τονίζει τα χείλη της η κοπέλα που κάθεται απέναντι σου, θέλει να σου πει με τρόπο και φινέτσα πως το αιδείο της είναι πρησμένο, κατακόκκινο και διαθέσιμο. Φυσικά όμως όχι για σενα. Είναι αφιερωμένο σε εκείνο που τρωει τον εαυτό του, να δεις κάποιοι το λένε σύμπαν. Η αμήχανη στάση σου στον άβολο καναπέ μου δίνει τροφή για σκέψη. Λάθος ειναι αυτό, η σκέψη είναι η τροφή. Να με συμπαθάς για αυτην μου την φλυαρία,μα νομίζω πως είχα πολύ καιρό να σε δω να καμπουριαζεις πάνω απο ένα καυτό, φλυτζάνι τσάι μασάλα. Και αν απόψε η νύχτα είναι πιο πολύ από ποτέ σαν μια υγρή κυλότα που μοιάζει με πανί ιστιοφόρου ακυβέρνητου σε ερωτική καταιγίδα, που θα επιθυμούσες γεμάτη ντροπή να παραμεριστεί για χάρη της αιώνιας και αρχέγονης απορρόφησης μιας εκτεταμένης σε όγκο σάρκας οφείλεται μάλλον στην υπαρξιακή απογοήτευση σου σαν αυτοσυνείδητη μάζα κυττάρων που σε σπρώχνει στην αναζήτηση ελπίδας για μια σπίθα ζωής με γεύση τσιχλόφουσκας που απο μικρό κορίτσι σε παρηγορούσε, σερβιρισμένη με έξτρα σάλτσα σπέρματος που θα έκανε κάθε διψασμένο οισοφάγο να δεχτεί με ευλαβική ευχαρίστηση την ευγενική δωρεά κάθε βρώμικου αρσενικού που θα πεταγόταν στον δρόμο σου. Μα το τσάι αν και ανακουφίζει την ανάγκη σου για μια διαφορετική προσέγγιση στην παράξενη ετούτη νύχτα το θέμα της συζήτησης μας δεν υπόσχεται παρά την παρατεταμένη βαρεμάρα που επικρατεί σε μάθημα στατιστικής στα έδρανα τάξης πανεπιστημίου ή σε διάλεξη για την αναβίωση του νεορομαντισμού στη γενιά των emo. Το θέμα μας δεν θα ερέθιζε, αυτό είναι σίγουρο, ούτε πρόσφατα αποφυλακισμένο βιαστή καλεσμένο σε ρωμαικό όργιο αν μας άκουγε να ανταλλάσουμε απόψεις για την αντίφαση ανάμεσα στο μίσος και την περιφρόνηση του μέσου ανθρώπου για την ύλη και στην ύψιστη ελπίδα της χριστιανικής πίστης για ενσώματη ανάσταση και αθανασία. Αν και γνωρίζουμε και οι δύο ότι το θέμα είναι ατελείωτο όσο ο οργασμός που ονειρεύεσαι μα δεν τον βρίσκεις θα πρότεινα να σταματήσεις να γλύφεις τα χείλη σου σαν νομάς που τριγυρνά στην έρημο δίχως νερό και ενδιαφέρον. Αν μου χαμογέλασες θα ήθελα να επικεντρωθούμε στο γεγονός πως όλα δείχνουν ότι οι κανόνες του Μωσαίκου νόμου που σαν άτεκνοι ανάδοχοι γονείς γεμάτοι στοργή υοθετήσαμε και μεγαλώσαμε με περίσσια υπομονή εδώ στον δυτικό κόσμο, βασίζεται σίγουρα στο ότι η σωτηρία καλλιεργήθηκε στα ατελείωτα χωράφια του νου μας από τους μεγαλοτσιφλικάδες του θρησκευτικού ελιτισμού ως προσωπική αξιομισθία. Αν τώρα νομίζεις ότι το να αφαιρείς το υφασμάτινο κομμάτι που αναπάυεται μουσκεμένο ανάμεσα στα πόδια σου είναι μια κίνηση που θα μπορούσε να σταματήσει την νοητική μου δραστηριότα, πολύ σωστά το νομίζεις. Ωστόσο η βεβιασμένη σου κίνηση για μια ερωτική επικοινωνία ενισχύει την ορμέμφυτη ψευδαίσθηση ότι μέσα από ατομοκεντρικές διαδικασίες επικοινωνίας θα ξεφύγει κανείς από τον ..ατομοκεντρισμό και τους δυισμούς που αυτός παράγει. Ένα γαμήσι για να μπορέσει να φέρει τα αποτελέσματα που ελπίζουμε θα πρέπει να περικλείει μια γνώση που δύναται να καταστεί κοινωνική και όχι ατομικό ψυχολόγημα που θα μας αναγκάσει να εγκλωβιστούμε πιο πολύ έξω από τον εαυτό μας. Αυτό σημαίνει πως όλα τα είδη ανατριχίλας που διαπερνούν τα μπούτια σου σαν κοσμικές ακτινοβολίες που εκπέμπει ένας καυλωμένος λευκός νάνος λίγο πριν την αναπόφευκτη αυτοκαταστροφή του από την βαρύτητα της ήβης σου, θα πρέπει να είσαι ικανή να τις μεταμορφώσεις σε φως ικανό να κάνει τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος να ντραπεί για την λαμπρότητα του σε βαθμό που θα αλλάξει την τροχιά του σε αναζήτηση συστημάτων με συσκότιση αρκετά παρσεκ μακριά από την εκτυφλωτική λάμψη του κορμιού σου που θα συσπάται ακατάπαυστα στην ταχύτητα φωτός σου. Και αν όλα αυτά σου μοιάζουν υπερβολικά για να ειπωθούν σε μια κουβέντα που ο μόνος της σκοπός είναι η ανταλλαγή υγρών, σκέψου τον λόγο που οι ποιητές τοποθετούν τόσο άσχετες λέξεις σε τόσο σωστά σημεία και θα καταλάβεις οτι κανένας δεν ξέρει ούτε και θέλει να πει με τόσο ηλίθιο και άχαρο τρόπο οτι επιθυμώ σαν αμαρτωλός σε ραμαζάνι να προσκυνήσω με την γλώσσα μου κάθε εκατοστό ερεθισμένης κουκίδας δέρματος από τα μουνόχειλά σου ως την κωλοτρυπίδα και να προσθέσω όλες τις αθώες ηδονές σου στα γεύματα της διαστροφικής μου αλυσίδας. Αποκλείω ωστόσο κάθε πιθανότητα να γαμηθούμε για τον απλούστατο λόγο ότι χρειάζεται πάρα πολύ ψυχή για να γαμηθείς με όλο το σώμα και εσύ διαθέτεις μόνο τόση ώστε η κλειτορίδα σου να βαρέσει παλαμάκια. Λοιπόν ένα γλύψιμο εκ μέρους μου είναι αρκετό και ύστερα σπίτι στον άντρα σου για τα υπόλοιπα. Αν τώρα με ρωτήσεις το γιατί, είναι πιθανό να σου απαντήσω πως έχω βγεί εκτός θέματος γιατί πάντα η αμαρτία και η θλίψη που την ακολουθεί ήταν ο κύριος δρόμος μου μα δεν γνωρίζω να σου πω γιατί όλα τα γιατί του κόσμου δεν έχουν απάντηση μέσα τους παρά μόνο παράπονο και αφέλεια. Φαίνεται πως Όλα και τα Πάντα Είναι και επιθυμούν να παραμείνουν για Πάντα Απόκρυφα..
