Εγώ, οι Άλλοι και Αυτό το Τίποτα ανάμεσα μας

Posted on 8.4.10 by Thech®sennone™



Εχτές που ξάπλωσα στο κρεββάτι που κοιμάμαι και ενίοτε οραματίζομαι οτι κοιμάμαι βρήκα το εαυτό μου στην μακάρια θέση να μην χρειάζεται να είμαι κάποιος για κανέναν. Φαίνεται ότι χρειάστηκα μόνο ένα μαλακό μαξιλάρι και την υπόσχεση του ύπνου που θα μου επέτρεπε να συμπεράνω πως Εγώ Είμαι αυτός που νιώθω μόνο επειδή ο Αλλος δεν είναι Εγώ.



Όλα αυτά είναι μια ευτυχία που με κάνει να νυστάζω και όμως αν η αυτοσυνειδησία προυποθέτει τον Αλλο, πως γίνεται να μην αυτοακυρώνεται; πως είναι δυνατόν να αρκεί η επίκληση στην Ουσία μου ή στο Είναι μου όταν και Αυτό το αντιλαμβάνομαι ως αντικείμενο δηλαδη ως όχι Εγώ; Και αν όλα είναι αντικείμενα γύρω μου, δηλαδη η φαινομενικότητα τους είναι αντικειμενική και υπάρχουν πως γίνεται να συνεχίζω να νιώθω μόνος; Πως μπορεί κανείς να συνεχίζει να ζει μέσα σε αυτην την παράδοξη παρεξήγηση, αν δεν προσποιείται οτι ο Εαυτός του είναι μια συλλογική προσποίηση που προσποιείται οτι όλοι Είναι κατα βάθος......Εγώ Είμαι;

Απατεώνας; Ψεύτης; 
Η φυσική μου κατάσταση; 

Η συνείδηση μου; 
Mια πόρνη που φοράει μάσκες και ζευγαρώνει με όλους μας;


Η Αλήθεια; 
Αυτό το Tίποτα ανάμεσα μας;

Και η πηγή της μοναξιάς μου;
Είναι πάντα οι Άλλοι που υπάρχουν;

Και κάπως έτσι έχασα τον ύπνο μου..