Chaosopher's Stone: The Fool

Posted on 30.4.10 by Thech®sennone™

Ryche/Σαμοθράκη

Ζούμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι η ζωή. Δεν υπάρχει ήλιος ούτε σύννεφα, δεν υπάρχουν χαμόγελα ούτε βαριές κουβέντες. Ταξιδεύουμε στις αχανείς εκτάσεις του εαυτού μας, εγκλωβισμένοι στις αισθήσεις μας, δραπέτες της φαντασίας μας. Δεν υπάρχει έρωτας ούτε αλήθεια, δεν υπάρχει επιλογή, ούτε λόγος να κλαίς. Σ αγαπώ σημαίνει είμαι χαμένος όπως εσύ. Κοιμόμαστε αγκαλιασμένοι σε ένα μέρος του εαυτού μας με σκέπασμα την Πραγματικότητα. Καταλαβαίνω σημαίνει αγνοώ και θάνατος ο τρόπος να μην μάθουμε ποτέ τίποτα. Δεν υπάρχουν αστέρια ούτε εραστές, δεν ήρθαμε να κάνουμε τίποτα εδώ και δεν φταίει κανείς. Είμαστε μια τελεία γύρω από ένα κύκλο που φανταστήκαμε για πεπρωμένο. Μου λείπεις σημαίνει είσαι ο αγαπημένος μου άνθρωπος. Οι πιστοί δεν έχουν θεούς, ούτε ο ουρανός έχει σημασία. Γράφω είναι κοιμάμαι με λέξεις και ονειρεύομαι σημαίνει δεν θέλω. Είμαστε έρημοι με αμμόλοφους τους άλλους. Αγάπη είναι ο τρόπος να είμαστε μόνοι. Όλα είναι χάος που αναβάλλεται για πάντα.

Μόνο έτσι

Posted on 29.4.10 by Thech®sennone™

Έλα/άκου με/φίλα με/γάμα με/ξύπνα με/αποθέωσε με/πρόδωσε με/φτύσε με/διώξε με/παράτησε με/ξέχασε με/αυτός αγάπη μου είναι ο τρόπος των ανθρώπων να είναι ξένοι από τόσο κοντά..

Ψυχοτροπικόν Ι

Posted on 26.4.10 by Thech®sennone™

Όταν ξεμένω από ασχολίες, εφευρίσκω τρόπους να μην λέω τίποτα ώστε να νιώσω χρήσιμος για κάτι που ακόμα δεν ανακάλυψα σε τι χρησιμεύει. Θα τολμούσα αν είχα την ικανότητα να αυτοεξαπατηθώ με σφοδρότητα, να ισχυριστώ πως κάνω τέχνη, γιατί η τέχνη δεν φαίνεται να χρησιμεύει πουθενά παρα μόνο στον εαυτό της, πράγμα λογικό γιατί αν χρησίμευε θα απολάμβανε την εκτίμηση άλλων ομαδικών παραισθήσεων όπως η οικονομία και η αλήθεια. Ομοίως με αυτά τα ασυνάρτητα, χωρίς συνοχή κείμενα, που περιγράφουν μια ψυχή να περιστρέφεται γύρω από τον ανύπαρκτο εαυτό της έως ότου ζαλιστεί αρκετά για να αναφωνήσει γεμάτη δέος πως ο κόσμος υπάρχει και μάλιστα γυρίζει για χάρη της. Ωστόσο αυτό που γεννοβολάει μικρές πυρηνικές θλίψεις στο διανοητικό μου εργαστήριο δεν είναι η αχρηστία της τέχνης, αλλά της ψυχής μου. Επικαλούμαστε όλοι την ψυχή ως βαθύτερη έκφραση του Είναι μας. Συνήθως "έχουμε" ψυχές με τον ίδιο τρόπο που έχουμε αυτοκίνητο και πιστολάκι για τα μαλλιά. Σπανιότερα είμαστε ψυχές. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν η ψυχή είναι μια προσπάθεια παρηγοριάς να ακυρώσουμε το θάνατο, αλλά με πονά παράλογα όπως κάθε γνήσιο εγωιστή -δηλαδη κάποιον που δεν έχει παρα μόνο τον εαυτό του για να εξερευνήσει ή να αποπλανήσει- πως εγώ δεν είμαι εγώ αλλά μια ψυχή που υποδύεται πως μου μοιάζει. Πιστεύω με μίσος πως όλοι άνθρωποι δεν έχουν ή αν προτιμάτε δεν είναι ψυχές, ή τουλάχιστον αυτό που είναι έξω από εμάς έχει περισσότερη ψυχή απ ότι εμείς. Δεν μπορώ να μην υποθέσω παρακολουθώντας το μοναδικό σύννεφο αυτού του γαλάζιου πρωινού ότι δεν έχει ψυχή όταν διασχίζει όλην την ουράνια παλέτα μόνο και μόνο για να σταθεί να σκοτεινιάσει το αδιαμφισβήτητο βασίλειο του ήλιου. Και μόνο που με κάνει να το υποθέτω σημαίνει πως διαθέτει ψυχή βαθιά καλλιτεχνική γιατί τέχνη είναι η ικανότητα να αποσπούμε τους άλλους από τον εαυτό τους και να τους χώνουμε ύπουλα στον κόσμο μας. Αν τώρα πραγματικά είμαστε ψυχές πιστεύω πως θα κάναμε συχνότερα και εμείς πράγματα όμορφα και άχρηστα όπως καλειδοσκόπια και αγάπη. Αν η ψυχή έχει κλίση στην υποκριτική και αυτό που είμαστε δεν είναι παρά οι προσωρινοί ρόλοι στην πιο παράξενη παράσταση του κοσμικού θεάτρου τότε μάλλον σημαίνει πως η ψυχή δεν Είναι αλλά Γίνεται. Δεν θα ήθελα ωστόσο να καταλήξω σε συμπέρασμα στο θέμα αυτό γιατί συμπεραίνω σημαίνει αυτοκτονώ και αν ρίξω μια ματιά σε όσα έχω γράψει μέχρι τώρα, έχω πεθάνει αμέτρητες φορές και δεν αναστήθηκα ούτε μία.

Ακούς;

Posted on 18.4.10 by Thech®sennone™

Γαμώ το σύμπαν και τον θεό του που πληγώνει τους ανθρώπους μου

23

Posted on 14.4.10 by Thech®sennone™

Το Ποτέ και το Πάντα είναι η μονάδα μέτρησης με την οποία μετράς για πόσο χρόνο αγνοείς ποιός είσαι. Το Πουθενά είναι ένας τόπος που κανείς δεν θυμάται πως πήγε. Α, και το Τίποτα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα φύγεις από εκεί. Όλα αυτά τα θαύματα ανήκουν στην χώρα της Ουτοπίας και φυσικά όλοι οι κάτοικοι της είναι παράνομοι μετανάστες.

2000 παρσέκ μακριά από την καύλα σου

Posted on 12.4.10 by ₳ȶǻӿɨḁ™ ©ɧǡѻ Ⱦɛ SɧɛɛP


Αν η γη γυρίζει όπως ενας δερβίσης, σίγουρα φταίει το γεγονός οτι έχουμε πέντε δάχτυλα και μόνο πέντε ηπείρους για να περπατήσουμε. Απο την άλλη θα μου πεις και με το δίκιο σου, πως με το κραγιόν που τονίζει τα χείλη της η κοπέλα που κάθεται απέναντι σου, θέλει να σου πει με τρόπο και φινέτσα πως το αιδείο της είναι πρησμένο, κατακόκκινο και διαθέσιμο. Φυσικά όμως όχι για σενα. Είναι αφιερωμένο σε εκείνο που τρωει τον εαυτό του, να δεις κάποιοι το λένε σύμπαν. Η αμήχανη στάση σου στον άβολο καναπέ μου δίνει τροφή για σκέψη. Λάθος ειναι αυτό, η σκέψη είναι η τροφή. Να με συμπαθάς για αυτην μου την φλυαρία,μα νομίζω πως είχα πολύ καιρό να σε δω να καμπουριαζεις πάνω απο ένα καυτό, φλυτζάνι τσάι μασάλα. Και αν απόψε η νύχτα είναι πιο πολύ από ποτέ σαν μια υγρή κυλότα που μοιάζει με πανί ιστιοφόρου ακυβέρνητου σε ερωτική καταιγίδα, που θα επιθυμούσες γεμάτη ντροπή να παραμεριστεί για χάρη της αιώνιας και  αρχέγονης απορρόφησης μιας εκτεταμένης σε όγκο σάρκας οφείλεται μάλλον στην υπαρξιακή απογοήτευση σου σαν αυτοσυνείδητη μάζα κυττάρων που σε σπρώχνει στην αναζήτηση ελπίδας για μια σπίθα ζωής με γεύση τσιχλόφουσκας που απο μικρό κορίτσι σε παρηγορούσε, σερβιρισμένη με έξτρα σάλτσα σπέρματος που θα έκανε κάθε διψασμένο οισοφάγο να δεχτεί με ευλαβική ευχαρίστηση την ευγενική δωρεά κάθε βρώμικου αρσενικού που θα πεταγόταν στον δρόμο σου. Μα το τσάι αν και ανακουφίζει την ανάγκη σου για μια διαφορετική προσέγγιση στην παράξενη ετούτη νύχτα το θέμα της συζήτησης μας δεν υπόσχεται παρά την παρατεταμένη βαρεμάρα που επικρατεί σε μάθημα στατιστικής στα έδρανα τάξης πανεπιστημίου ή σε διάλεξη για την αναβίωση του νεορομαντισμού στη γενιά των emo. Το θέμα μας δεν  θα ερέθιζε, αυτό είναι σίγουρο, ούτε πρόσφατα αποφυλακισμένο βιαστή καλεσμένο σε ρωμαικό όργιο αν μας άκουγε να ανταλλάσουμε απόψεις για την αντίφαση ανάμεσα στο μίσος και την περιφρόνηση του μέσου ανθρώπου για την ύλη και στην ύψιστη ελπίδα της χριστιανικής πίστης για ενσώματη ανάσταση και αθανασία. Αν και γνωρίζουμε και οι δύο ότι το θέμα είναι ατελείωτο όσο ο οργασμός που ονειρεύεσαι μα δεν τον βρίσκεις θα πρότεινα να σταματήσεις να γλύφεις τα χείλη σου σαν νομάς που τριγυρνά στην έρημο δίχως νερό και ενδιαφέρον. Αν μου χαμογέλασες θα ήθελα να επικεντρωθούμε στο γεγονός πως όλα δείχνουν ότι οι κανόνες του Μωσαίκου νόμου που σαν άτεκνοι ανάδοχοι γονείς γεμάτοι στοργή υοθετήσαμε και μεγαλώσαμε με περίσσια υπομονή εδώ στον δυτικό κόσμο, βασίζεται σίγουρα στο  ότι η σωτηρία καλλιεργήθηκε στα ατελείωτα χωράφια του νου μας από τους μεγαλοτσιφλικάδες του θρησκευτικού ελιτισμού ως προσωπική αξιομισθία. Αν τώρα νομίζεις ότι το να αφαιρείς το υφασμάτινο κομμάτι που αναπάυεται μουσκεμένο ανάμεσα στα πόδια σου είναι μια κίνηση που θα μπορούσε να σταματήσει την νοητική μου δραστηριότα, πολύ σωστά το νομίζεις. Ωστόσο η βεβιασμένη σου κίνηση για μια ερωτική επικοινωνία ενισχύει την ορμέμφυτη ψευδαίσθηση ότι μέσα από ατομοκεντρικές διαδικασίες επικοινωνίας θα ξεφύγει κανείς από τον ..ατομοκεντρισμό και τους δυισμούς που αυτός παράγει. Ένα γαμήσι για να μπορέσει να φέρει τα αποτελέσματα που ελπίζουμε θα πρέπει να περικλείει μια γνώση που δύναται να καταστεί κοινωνική και όχι ατομικό ψυχολόγημα που θα μας αναγκάσει να εγκλωβιστούμε πιο πολύ έξω από τον εαυτό μας. Αυτό σημαίνει πως όλα τα είδη ανατριχίλας που διαπερνούν τα μπούτια σου σαν κοσμικές ακτινοβολίες που εκπέμπει ένας καυλωμένος λευκός νάνος λίγο πριν την αναπόφευκτη αυτοκαταστροφή του από την βαρύτητα της ήβης σου, θα πρέπει να είσαι ικανή να τις μεταμορφώσεις σε φως ικανό να κάνει τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος να ντραπεί για την λαμπρότητα του σε βαθμό που θα αλλάξει την τροχιά του σε αναζήτηση συστημάτων με συσκότιση αρκετά παρσεκ μακριά από την εκτυφλωτική λάμψη του κορμιού σου που θα συσπάται ακατάπαυστα στην ταχύτητα φωτός σου. Και αν όλα αυτά σου μοιάζουν υπερβολικά για να ειπωθούν σε μια κουβέντα που ο μόνος της σκοπός είναι η ανταλλαγή υγρών, σκέψου τον λόγο που οι ποιητές τοποθετούν τόσο άσχετες λέξεις σε τόσο σωστά σημεία και θα καταλάβεις οτι κανένας δεν ξέρει ούτε και θέλει να πει με τόσο ηλίθιο και άχαρο τρόπο οτι επιθυμώ σαν αμαρτωλός σε ραμαζάνι να προσκυνήσω με την γλώσσα μου κάθε εκατοστό ερεθισμένης κουκίδας δέρματος από τα μουνόχειλά σου ως την κωλοτρυπίδα και να προσθέσω όλες τις αθώες ηδονές σου στα γεύματα της διαστροφικής μου αλυσίδας. Αποκλείω ωστόσο κάθε πιθανότητα να γαμηθούμε για τον απλούστατο λόγο ότι χρειάζεται πάρα πολύ ψυχή για να γαμηθείς με όλο το σώμα και εσύ διαθέτεις μόνο τόση ώστε η κλειτορίδα σου να βαρέσει παλαμάκια. Λοιπόν ένα γλύψιμο εκ μέρους μου είναι αρκετό και ύστερα σπίτι στον άντρα σου για τα υπόλοιπα. Αν τώρα με ρωτήσεις το γιατί, είναι πιθανό να σου απαντήσω πως έχω βγεί εκτός θέματος γιατί πάντα η αμαρτία και η θλίψη που την ακολουθεί ήταν ο κύριος δρόμος μου μα δεν γνωρίζω να σου πω γιατί όλα τα γιατί του κόσμου δεν έχουν απάντηση μέσα τους παρά μόνο παράπονο και αφέλεια. Φαίνεται πως Όλα και τα Πάντα Είναι και επιθυμούν  να παραμείνουν για Πάντα Απόκρυφα.. 





Εχτές που ξάπλωσα στο κρεββάτι που κοιμάμαι και ενίοτε οραματίζομαι οτι κοιμάμαι βρήκα το εαυτό μου στην μακάρια θέση να μην χρειάζεται να είμαι κάποιος για κανέναν. Φαίνεται ότι χρειάστηκα μόνο ένα μαλακό μαξιλάρι και την υπόσχεση του ύπνου που θα μου επέτρεπε να συμπεράνω πως Εγώ Είμαι αυτός που νιώθω μόνο επειδή ο Αλλος δεν είναι Εγώ.



Όλα αυτά είναι μια ευτυχία που με κάνει να νυστάζω και όμως αν η αυτοσυνειδησία προυποθέτει τον Αλλο, πως γίνεται να μην αυτοακυρώνεται; πως είναι δυνατόν να αρκεί η επίκληση στην Ουσία μου ή στο Είναι μου όταν και Αυτό το αντιλαμβάνομαι ως αντικείμενο δηλαδη ως όχι Εγώ; Και αν όλα είναι αντικείμενα γύρω μου, δηλαδη η φαινομενικότητα τους είναι αντικειμενική και υπάρχουν πως γίνεται να συνεχίζω να νιώθω μόνος; Πως μπορεί κανείς να συνεχίζει να ζει μέσα σε αυτην την παράδοξη παρεξήγηση, αν δεν προσποιείται οτι ο Εαυτός του είναι μια συλλογική προσποίηση που προσποιείται οτι όλοι Είναι κατα βάθος......Εγώ Είμαι;

Απατεώνας; Ψεύτης; 
Η φυσική μου κατάσταση; 

Η συνείδηση μου; 
Mια πόρνη που φοράει μάσκες και ζευγαρώνει με όλους μας;


Η Αλήθεια; 
Αυτό το Tίποτα ανάμεσα μας;

Και η πηγή της μοναξιάς μου;
Είναι πάντα οι Άλλοι που υπάρχουν;

Και κάπως έτσι έχασα τον ύπνο μου..

Ευφυολόγημα

Posted on 8.4.10 by Thech®sennone™

Τι ανοησία!/Τι  φτωχή πρόζα/Ευφυολόγημα σίγουρα, μια υγρασία της ψυχής..

να πιστευω πως η αλήθεια δεν είναι τίποτε άλλο, από την θέληση μας να κάνουμε τα πράγματα να υπάρξουν.

Άνοιξη

Posted on 6.4.10 by Thech®sennone™

















Αν η θλίψη είχε γιόγκα, αυτή θα ήταν το "σε νοιάζομαι"