πυξίς

Posted on 25.11.10 by Chaosophe®

Χρειάζομαι καινούργια γλώσσα για να σου φτιάχνω λέξεις με χείλη όταν θα γλύφω τα μπούτια σου και ένα ζευγάρι αυτιά για να υποκρίνομαι πως ακούω τα ψέματα σου/σε σένα θα φυτέψω δυο παιδιά στο στήθος μήπως μάθει να αγκαλιάζει/θα βγάλουμε τα μάτια μας και στην θέση τους θα σφινώσουμε κεριά που σβήνουν μαζί/για στόμα θα σου φυτέψω χέρια γιατί οι λέξεις σου δεν με αγγίζουν/θα μου κάνεις καφέ, θα σε χαιδευω στην πλάτη/ θα φορέσεις τις κάλτσες σου, θα βγάλω το δέρμα μου/ θα χύνουμε όλο τον κόσμο με την καύλα μας και όλοι θα πάψουν να τρώνε,να αγοράζουν και να πεθαίνουν, μόνο θα γαμιούνται/θα σκαλίζω την μύτη μου και συ θα γελάς/θα κλείσεις τα μάτια να με ονειρευτείς όπως θα ήθελες να είμαι/θα κοιμηθώ και γώ πως είμαι προβλήτα, γιατί είναι δρόμος, που όπως εμείς, οδηγεί πουθενά μέσα στην θάλασσα

C:/mydocuments/aboutme/me/myself.exe

Posted on 25.11.10 by Chaosophe®

Είμαστε άνθρωποι ψηφιακοί, ιδανικοί μέχρι την τελευταία μας λεπτομέρεια, χωρίς σώματα, με ωραίες λέξεις, μεγάλες εμπειρίες και όνειρα που κανείς δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Είμαστε bytes σε σκοτεινές οθόνες, σκληροί δίσκοι,ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, έχουμε προφίλ και οι νευρικές μας απολήξεις γίνονται δίκτυα. Είμαστε ψηφιακοί χωρίς ανθρώπους, ανέραστοι εραστές, είμαστε άλλοι που κάνουμε πως είμαστε εμείς, γράφουμε ποιήματα χωρίς μουσική, από τις εμπειρίες μας λείπαμε αλλά τις γράφουμε για να δείξουμε πόσο σπουδαίοι σταθήκαμε μπροστά στην ζωή. Είμαστε δίχως άλλο οθόνες που παίζουμε έργα που θα θέλαμε να είχαμε ζήσει, δικτυωμένοι και έρημοι, αναπόφευκτα απρόσωποι εκπρόσωποι του Ανώνυμου Εαυτού μας, αποθηκευτικοί χώροι για δεδομένα που δεν αναζητεί κανείς/

Ανοιχτά όλο το 24ωρο

Posted on 14.11.10 by Chaosophe®

-Ένα σάντουιτς παρακαλώ, με ζαμπόν, τυρί, ντομάτα και λίγη μαγιονέζα. Ζωή είναι η κίνηση να μεταφέρεις τον εαυτό σου από το άδειο στο κενό/ η κοπέλα πίσω από τον πάγκο δεν ξέρω αν το γνωρίζει μα το ξενύχτι που κρέμεται από τα μάτια της σαν ώριμος καρπός μου γνέφει πως ναι. Κάθομαι και πίνω καφέ περιμένοντας να μου περάσει το μεθύσι ή να μου περάσω εγώ που νιώθω μεθυσμένος. Το ξέρω αυτό το κορίτσι, όλοι το ξέρουν, σιωπηλό με μάτια να κοιτάζουν πουθενά και τα μαλλιά της περασμένα μέσα από καπέλο- με την επωνυμία ενός ηλίθιου που πιστεύει πως θα αφήσει το στίγμα του στον κόσμο- δουλεύει με ακρίβεια και ονειρεύεται την ελπίδα πως θα ρθει η μέρα που δεν θα χρειάζεται να χτίζει την ζωή της με αφράτα ψωμάκια και κατεψυγμένα υλικά/ To αγαπώ αυτό το κορίτσι και κάθε κορίτσι που είναι κουρασμένο από την συνήθεια της δουλειάς της, από την συνήθεια της ελπίδας, το αγαπώ και ας ξέρω πως όταν το κοιτώ η αδιακρισία της ψχ μου το προσβάλλει. -Ένα σάντουιτς παρακαλώ, με καριέρα, έρωτα, γάμο, παιδιά και λίγη αισιοδοξία. Ζωή είναι η πρόσθεση υλικών σε κάτι που πάντα θα μας λείπει/

Υπνάγια Ουπάνισαντ/

Posted on 7.11.10 by Thech®sennone™

Δεν ξέρουμε τίποτα. Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Ούτε θα μάθουμε ποτέ. Απλώς φτιάχνουμε γλώσσες που περιγράφουν αυτόν τον κόσμο χωρίς να περιγράφουν τίποτα άλλο παρά μόνο τις συμβάσεις με τις οποίες περιορίζουμε τις προθέσεις και τις υποθέσεις μας γι αυτόν. Δεν είναι αυτή η γλώσσα του πεσιμιστή αλλά αυτού που έχει κοιμηθεί αρκετά χωρίς ύπνο την ζωή ώστε να μπορεί να πει, πως διακόσια οχτώ κόκαλα, εξακόσιοι μύες, πέντε λίτρα αίματος και εκατό εκατομμύρια νευρώνες στον εγκέφαλο θέλουν να φιλοδοξούν πως είμαι άνθρωπος, μα εγώ γνωρίζω πως είμαι φτιαγμένος από όνειρο. Υποφέρω αρκετά με αυτό που νομίζω πως γνωρίζω μα όχι περισσότερο από αυτούς που οι καρδιές τους λατρεύουν θεούς, εφευρίσκουν επιστήμες ή που παθιάζονται με ιδέες και συστήματα και ακόμη λιγότερο από αυτούς που θεωρούν πως η μικρότητα τους αποτελεί μέρος ενός νεοεποχίτικου θεϊκού σχεδίου και τα βάσανα τους δοκιμασίες για να ξεχωρίσουν από το πλήθος της μη αφυπνισμένης μάζας. Για μένα όλα αυτά είναι παιχνίδια με τα οποία απασχολώ τον εαυτό μου για όσο περιμένω να μην έχω άλλο συνείδηση. Η ζωή είναι κάτι που κοιμάμαι ή νυστάζω τόσο που να μοιάζει με πραγματικότητα και οι άλλοι άνθρωποι κεφάλια που βλέπουν διαφορετικό όνειρο από μένα/

aeriko/ευγνωμοσύνη!

Posted on 5.11.10 by Chaosophe®

http://aeriko-moments.blogspot.com/2011/07/blog-post_11.html

Bene qui latuit, bene vixit

Posted on 2.11.10 by Chaosophe®

Η μη επίγνωση της πραγματικότητας είναι μέρος της ουσίας της/