लाख
Posted on 15.9.09 by Thech®sennone™
Υπάρχει μια θλίψη στον κόσμο και μια θλίψη που είναι δική μου. Την πρώτη την συναντάς στις στάσεις των λεωφορείων, στις ταλαίπωρες πλάτες των εργατών, στα βουβά σπίτια που τα βρήκε το κακό, στα μάτια που τυχαία σε κοιτάζουν . Μια θλίψη καλλιεργημένη στα χωράφια της εξουσίας, χειραφετημένη, που την κάταθέτεις σε τραπεζικό λογαριασμό, θλίψη στα χρυσά περιτυλίγματα των δώρων. Η θλίψη να θες τα πράγματα αλλιώς, η θλίψη να καταφέρνεις να τα αλλάξεις, η θλίψη ότι τα πράγματα που άλλαξες χρειάζονται πάλι αλλαγή. Η αλλαγή. Στην αρχή τρέχεις μαζί της, την σπρώχνεις, ύστερα σε προσπερνά, πιο κάτω σε σκοτώνει.
Αχ, αυτό ακριβώς είναι θλίψη, η μοναξιά ενός θεού που δεν έχει άλλον από τον εαυτό του και γίνεται σύμπαν για να αποπλανηθεί μέσα από την πολλαπλότητα του. Η θλίψη του, η θεική ουσία του κόσμου μας.
Δεν ξέρω που πάω,δεν ξέρω ποιός είμαι, δεν ξέρω το γιατί, συνεχίζω να πηγαίνω, συνεχίζω να γίνομαι, συνεχιζω να μη γνωρίζω το γιατί. Η επίγνωση, η ψευδαίσθηση της επίγνωσης όλης αυτής της θλίψης, είναι η δική μου Θλίψη.Η ακίνητη περιουσία της ανθρώπινης καρδιάς μου.
