दस
Posted on 25.10.09 by Thech®sennone™
Ξύπνησα μέσα σε μια αγωνία ξένη. Πλύθηκα, κοιτάχθηκα στον καθρέπτη που δεν υπήρχε τίποτα να δω, έφτιαξα πρωινό, έφαγα με μια αδιαθεσία για να φάω, ξεχύθηκα στους δρόμους, αγόρασα εφημερίδα. Ζωή τακτική ενός φιλήσυχου πολίτη.
Άπλωσα τον εαυτό μου σε αυτό το μπαλκόνι που για καλή μου τύχη ακόμα, αντικρύζει ένα κιόσκι, που τριγύρω του πανυψηλες λεύκες υποφερουν από το βάρος εκατοντάδων πουλιών που αγνοώ το είδος τους. Νομίζω πως κάτι τέτοια πρωινά δεν θέλω τίποτα άλλο από την ζωή μου παρα μόνο να διαρκώ ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σε αυτό που ποτέ δεν θα γίνω. Ξεδιπλώνω την εφημερίδα και σε κάθε στήλη της ο κόσμος φωνάζει πως υπάρχει..
Ναί, πέρα από αυτόν τον καφέ, τον καπνό που δηλητηριάζει τις αισθήσεις μου και εκείνες τις γέρικες λεύκες, δεν επιθυμώ τίποτε άλλο. Θα είμαι πάντα ένας κανένας που ονειρευεται τα πρωινά του και ξυπνάει στον ύπνο του για κοιμηθεί την αλήθεια.
Θα είμαι πάντα ο κ. Τάδε που ζεί στην οδό Τάδε ενός κόσμου που φανταστήκαμε οτι υπήρξε. Ήρεμος, με όλες τις ανέσεις του να είσαι αόρατος, εγώ, οι σκέψεις μου, το τσιγάρο που καίει τα χείλι μου,ο καφές που κρυώνει, αιώνια να αντικρύζω όλο αυτό το πρωινό..κάθε πρωινό, να ξημερώνει μέσα μου..
Άπλωσα τον εαυτό μου σε αυτό το μπαλκόνι που για καλή μου τύχη ακόμα, αντικρύζει ένα κιόσκι, που τριγύρω του πανυψηλες λεύκες υποφερουν από το βάρος εκατοντάδων πουλιών που αγνοώ το είδος τους. Νομίζω πως κάτι τέτοια πρωινά δεν θέλω τίποτα άλλο από την ζωή μου παρα μόνο να διαρκώ ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σε αυτό που ποτέ δεν θα γίνω. Ξεδιπλώνω την εφημερίδα και σε κάθε στήλη της ο κόσμος φωνάζει πως υπάρχει..
Ναί, πέρα από αυτόν τον καφέ, τον καπνό που δηλητηριάζει τις αισθήσεις μου και εκείνες τις γέρικες λεύκες, δεν επιθυμώ τίποτε άλλο. Θα είμαι πάντα ένας κανένας που ονειρευεται τα πρωινά του και ξυπνάει στον ύπνο του για κοιμηθεί την αλήθεια.
Θα είμαι πάντα ο κ. Τάδε που ζεί στην οδό Τάδε ενός κόσμου που φανταστήκαμε οτι υπήρξε. Ήρεμος, με όλες τις ανέσεις του να είσαι αόρατος, εγώ, οι σκέψεις μου, το τσιγάρο που καίει τα χείλι μου,ο καφές που κρυώνει, αιώνια να αντικρύζω όλο αυτό το πρωινό..κάθε πρωινό, να ξημερώνει μέσα μου..
